Χειροτεχνημα - Handmade

Αυτές είναι δύο χειροποίητες κεραμικές μάσκες φτιαγμένες από τη μαμά μου, Χαρά! Ενθουσιάστηκα από το αποτέλεσμα, τόσο γιατί μου άρεσαν πολύ οι ίδιες οι μάσκες, αλλά και από το γεγονός ότι αποτελούν προϊόν της πρώτης επαφής που είχε η μαμά μου με τον πηλό. Συγκεκριμένα, αφού της έδειξα μερικά από τα κεραμικά που φτιάχνω, μου είπε μια μέρα: "Μου φέρνεις λίγο πηλό, γιατί έχω στο μυαλό μου δυο πρόσωπα, και θέλω να τα φτιάξω", και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε... Δεν είναι εκπληκτικές?

Όπως γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις, έτσι και στη δική μας... με τα χρόνια το παλιό σπίτι του παππού ανακαινίστηκε, πολλά πράγματα πετάχτηκαν, και μερικοί από τους συγγενείς κράτησαν κομμάτια του σπιτιού, ως ενθύμιο της οικογενειακής θαλπωρής και της νιότης τους. Η μητέρα μου (ιδιαίτερα συναισθηματικός άνθρωπος) μεταξύ άλλων ασήμαντων στην πλειοψηφία τους πραγμάτων, κράτησε και μια από τις πόρτες εκείνου του σπιτιού, η οποία κατέληξε να είναι η εξώπορτα του υπογείου των γονιών μου. Η πόρτα αυτή, ξύλινη όπως όλες οι πόρτες της εποχής της, δοκιμάστηκε επί 28 χρόνια κάνοντας ακούραστα τη δουλειά της: Προστάτευε το περιεχόμενο του δωματίου που της είχαν αναθέσει! Ο χρόνος, όπως ξέρετε, με το ξύλο, όπως και με τα περισσότερα φυσικά υλικά, είναι ιδιαίτερα αυστηρός, κι όταν εμείς δεν φροντίζουμε ιδιαίτερα για τη συντήρησή τους, τότε γίνεται ακόμη αυστηρότερος Κάπως έτσι λοιπόν, μια πόρτα 60 και πλέον ετών άρχισε να αναστενάζει κάτω από το βάρος της ηλικίας της... ξεθώριασε, ξεφλούδισ...

Από προηγούμενη ανάρτηση , σας οφείλω μια φωτογραφία με τελειωμένες τις πόρτες της μαμάς μου ... πρόκειται για φύλλα καπλαμά που έκοψε, έβαψε κι εφάρμοσε την τεχνική της χαρτοπετσέτας ... Τώρα πια δεν πρέπει να εχει μείνει κάτι άλλο για να αλλάξει σε αυτό το δωμάτιο...

Το κεχριμπάρι προέρχεται από το ρετσίνι των πεύκων. Πρόκειται για πολύτιμο λίθο που σχηματίζεται μετά από διάστημα εκατομμυρίων χρόνων. Συχνά μέσα στο ρετσίνι αιχμαλωτίζονται έντομα, τα οποία παραμένουν μέσα στο λίθο, κι έτσι κάθε κομμάτι είναι απόλυτα μοναδικό. Το κεχριμπάρι θρυματίζεται εύκολα κι έτσι συχνά χρησιμοποιείται μαζί με διάφορες άλλες προσμήξεις κι όχι καθαρό, στην κατασκευή κομπολογιών. Πέρα όμως από την υλική του αξία, θεωρείται πως είναι ωφέλιμο για παθήσεις του θυρεοειδούς, ρευματισμούς, αρθρήτιδες, άσθμα. Ελαφρύ, πολύτιμο, με ευχάριστο ήχο και υπέροχο άρωμα (διατηρεί μια ελαφριά μυρωδιά πεύκου), το κεχριμπάρι είναι μια από τις αγαπημένες πέτρες για τη δημιουργία κομπολογιών. Στην περίπτωση αυτή σας δείχνω ένα κομπολόι κατασκευασμένο από κεχριμπαρένιες χάντρες και στο τελείωμά του έχει μια χαντρούλα από felt, τυλιγμένη με ασημένιο σύρμα.

Αναρωτιέστε; οκ λοιπόν, εγώ θα το μαρτυρήσω! Οι αλουμινένιες πόρτες πλέον δεν της αρέσουν... (κι αυτό ίσως να είναι λογικό με τόσα που έχει φτιάξει σε αυτό το δωμάτιο), έτσι λοιπόν, θα τις αλλάξει! Πήρε φύλλα καπλαμά, και τώρα τα επεξεργάζεται ώστε να έρθουν και να εφαρμόσουν πάνω στις πόρτες. Τότε ίσως (και λέω ίσως γιατί ποτέ δεν είμαι σίγουρη μαζί της) να έχει τελειώσει με αυτό το δωμάτιο!

Τα καλοριφέρ, είναι απολύτως απαραίτητα σε ένα σπίτι, αλλά κανείς ποτέ δεν είπε ότι είναι και όμορφα... Τρία κομμάτια ξύλο, και μια παλιά πέργκολα είναι τα βασικά υλικά που χρησιμοποίησε η Χαρά για να φτιάξει αυτό το επιπλάκι. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε πια... χαρτοπετσέτες, χρώμα και μεράκι!

Ο καθρέφτης από το εφηβικό δωμάτιο της μαμάς, γεμάτος αναμνήσεις ... αλλά η μπογιά δεν άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου... όμως όλα διορθώνονται! Ένα καλό τρίψιμο από το Λουκά (αυτός είναι ο μπαμπάς) κι έπειτα η Χαρά (μαμά) με χρώμα, κόλλα και χαρτοπετσέτες του δίνει αυτό που εκείνη λέει "ταυτότητα"...

Ακόμη ένα παλιό αντικείμενο που μεταμορφώθηκε στα χέρια της μαμάς μου... Μετά από ένα πολύ καλό τρίψιμο (αυτή είναι σχεδόν πάντα μια δουλειά που την κάνει ο μπαμπάς), το μπαουλο βάφτηκε, κι έπειτα εφαρμόστηκε η τεχνική της χαρτοπετσέτας. Τα σχόλια δικά σας...

Ένα παλιό γραφείο, ξεχασμένο στο υπόγειο της μαμάς μου, κι ένας καινούριος υπολογιστής για να μπορεί να τριγυρνάει στο διαδίκτυο είχαν το αποτέλεσμα που βλέπετε. Μερικές χαρτοπετσέτες, μπογιές, πινέλα αλλά και η σημαντική (αν και αόρατη) συμμετοχή του μπαμπά, που έτριψε το γραφείο κι αφαίρεσε όλη τη σκασμένη και παλιά μπογιά που είχε ήταν αρκετά γι΄ αυτό το αποτέλεσμα. Μου έκαναν εντύπωση οι λεπτομέρειες και η υπομονή της για άλλη μια φορά!

Ένα κουτί από φελιζόλ σε σχήμα αυγού μεταμορφώθηκε από τα χεράκια της μαμάς μου, σε ένα πραγματικά εντυπωσιακό αυγό! Χρυσό και ασημί χρώμα, λουλουδάκια φτιαγμένα από οργάντζα, λίγη κορδέλα, καρφίτσες και χάντρες, και ειδού το αποτέλεσμα! Το αυγουλάκι στηρίζεται σε βάση, επίσης από φελιζόλ σε σχήμα στεφανιού, και χρωματισμένο και διακοσμημένο όπως και το αυγό. Τόσο όμοιο και τόσο αρμονικό, που εκ πρώτης όψεως, μοιάζει αυγό και βάση να αποτελούν ένα σώμα.... ...όμως δεν τελειώσαμε εδώ... Το αυγουλάκι είναι κουτί, και το εσωτερικό του έχει διακοσμηθεί με την τεχνική της χαρτοπετσέτας, δίνοντας μια εντελώς άλλη διάσταση στην κατασκευή. Αρχικά αιφνιδιάστηκα από το χρώμα: με ξενισε το ασημί - χρυσό για Πάσχα... από την άλλη τα λιλά λουλουδάκια και το ρομαντικό ύφος μου άρεσαν πολύ... κι όταν το άνοιξα ... εξεπλάγην πραγματικά! κάτι σαν να μύρισε άνοιξη! Νομίζω πως το αυγό αυτό, είναι φτιαγμένο ειδικά για το Πάσχα του 2010: ένα Πάσχα τόσο κοντά στα Χριστούγεννα, ένα Πάσχα πραγματικά στην ε...

Η τεχνική της χαρτοπετσέτας μπορεί να εφαρμοστεί σχεδόν παντού, και μερικές φορές πραγματικά να μεταμορφώσει το αρχικό αντικείμενο. Η Χαρά έφτιαξε αυτή τη λαμπάδα για το Πάσχα, χρησιμοποιώντας την τεχνική της χαρτοπετσέτας. Στο τέλος, με χρυσή μπογιά σχεδίασε το περίγραμμα των λουλουδιών. Μου άρεσε πολύ σαν ιδέα, και το αποτέλεσμα το βρίσκω πολύ όμορφο, γι΄ αυτό και σας το δείχνω. Τράβηξα μερικές φωτογραφίες τη λαμπάδα, για να δείτε πόσο όμορφα μπορεί η χαρτοπετσέτα να αγκαλιάσει το κερί. (χαμηλά φαίνεται και η χαρτοπετσέτα που έδωσε την αρχική ιδέα). Με αυτό τον τρόπο μπορεί κανείς να φτιάξει μεγάλη ποικιλία σε χειροποίητες πασχαλινές λαμπάδες, με χαμηλό κόστος, κι εντυπωσιακά αποτελέσματα. Καλή επιτυχία σε όποια το δοκιμάσει!