Χειροτεχνημα - Handmade

 Δεν ξέρω πως μου είχε ξεφύγει αυτό ... αλλά τελικά εγώ δεν είχα φτιάξει ποτέ μου μια ζυμαρένια Κυρά-Σαρακοστή ...  Έχω κάποιες μνήμες, από ζωγραφιστές Σαρακοστές που έκανα στις πρώτες τάξεις του σχολείου, αλλά δε θυμάμαι ποτέ να έκανα μια ζυμαρένια Σαρακοστή ... κι επειδή έμεινα σπίτι αυτό το τριήμερο (για διάφορους λόγους), ήταν μια καλή ευκαιρία, να κάνω κι εγώ την πρώτη μου Σαρακοστή.  Ακολουθώντας λοιπόν μια απλή συνταγή με αλεύρι, αλάτι και νερό, έφτιαξα το ζυμαράκι μου, σχεδίασα στη λαδόκολα ένα σκαρίφημα Σαρακοστής, και πάνω σ΄ αυτό έφτιαξα τη δικιά μου Σαρακοστή. Εύκολη Συνταγή για ζυμαρένια Κυρά - Σαρακοστή. Στη συνέχεια, την έβαλα στο φούρνο, στους 180°C για 20-25 λεπτά, και ... έτοιμη ! Παραδοσιακή Κυρά - Σαρακοστή φτιαγμένη από αλμυρό ζυμάρι Τώρα σκέφτομαι να τη "ντύσω" λίγο ...  Θα την πάρω μαζί μου αύριο στο μαγαζί, και ... θα επανέλθουμε αύριο για να την ξαναδείτε ! Καλή Σαρακοστή!

Μεγάλωσα στο Μαρούσι, μια πόλη γεμάτη κεραμίστες , και σε μια οικογένεια που πάντα καλλιεργούσε τη δημιουργία με οποιοδήποτε υλικό. Ο πηλός βρέθηκε στα χέρια μου λίγο πριν το νηπιαγωγείο. Παιδικές κατασκευές που έμεναν άψητες κι έλιωναν με την επαφή τους με το νερό... Παρόλα αυτά, η αγάπη μου για το υλικό αυτό δεν έσβησε με τα χρόνια, κι έτσι φέτος, λίγο μετά το Πάσχα (όταν ηρεμήσαμε λίγο με τις λαμπάδες) παρακολούθησα έναν κύκλο μαθημάτων κεραμικού κοσμήματος στο craftit στη Νέα Ερυθραία, με δασκάλα την καταπληκτική Δώρα Χαραλαμπάκη . Το χώμα, το νερό, ο αέρας για να ξεραθεί, η φωτιά για να ψηθεί, όλα αποτελούν μαγευτικά μονοπάτια που χαλαρώνουν το πνεύμα κι επιτρέπουν στον καθένα που ασχολείται με το υλικό αυτό να ηρεμήσει, να συγκεντρωθεί, να δημιουργήσει, να ξεχάσει. Μπορώ να σας πω, με απόλυτη ειλικρίνεια , πως μερικές ώρες με τα χέρια μου "μέσα στη λάσπη" είναι μερικές φορές λυτρωτικές. Σαφώς και η δουλειά μου είναι δημιουργική, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν με αγχώνε...

Όπως γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις, έτσι και στη δική μας... με τα χρόνια το παλιό σπίτι του παππού ανακαινίστηκε, πολλά πράγματα πετάχτηκαν, και μερικοί από τους συγγενείς κράτησαν κομμάτια του σπιτιού, ως ενθύμιο της οικογενειακής θαλπωρής και της νιότης τους. Η μητέρα μου (ιδιαίτερα συναισθηματικός άνθρωπος) μεταξύ άλλων ασήμαντων στην πλειοψηφία τους πραγμάτων, κράτησε και μια από τις πόρτες εκείνου του σπιτιού, η οποία κατέληξε να είναι η εξώπορτα του υπογείου των γονιών μου. Η πόρτα αυτή, ξύλινη όπως όλες οι πόρτες της εποχής της, δοκιμάστηκε επί 28 χρόνια κάνοντας ακούραστα τη δουλειά της: Προστάτευε το περιεχόμενο του δωματίου που της είχαν αναθέσει! Ο χρόνος, όπως ξέρετε, με το ξύλο, όπως και με τα περισσότερα φυσικά υλικά, είναι ιδιαίτερα αυστηρός, κι όταν εμείς δεν φροντίζουμε ιδιαίτερα για τη συντήρησή τους, τότε γίνεται ακόμη αυστηρότερος Κάπως έτσι λοιπόν, μια πόρτα 60 και πλέον ετών άρχισε να αναστενάζει κάτω από το βάρος της ηλικίας της... ξεθώριασε, ξεφλούδισ...

Ένα παλιό γραφείο, ξεχασμένο στο υπόγειο της μαμάς μου, κι ένας καινούριος υπολογιστής για να μπορεί να τριγυρνάει στο διαδίκτυο είχαν το αποτέλεσμα που βλέπετε. Μερικές χαρτοπετσέτες, μπογιές, πινέλα αλλά και η σημαντική (αν και αόρατη) συμμετοχή του μπαμπά, που έτριψε το γραφείο κι αφαίρεσε όλη τη σκασμένη και παλιά μπογιά που είχε ήταν αρκετά γι΄ αυτό το αποτέλεσμα. Μου έκαναν εντύπωση οι λεπτομέρειες και η υπομονή της για άλλη μια φορά!

Το φιλί του Klimt, ένα εκπληκτικό έργο γεμάτο συναίσθημα, που πραγματικά το αγαπώ. Προβληματίστηκα πολύ με την κορνίζα... τίποτα δεν μου άρεσε ... τίποτα δεν ήταν όπως το ήθελα... Η χρυσοχέρα μαμά μου όμως, σε μια κουβέντα που είχαμε, προσφέρθηκε να αναλάβει δράση. Η αρχική ιδέα ήταν να κάνει με φύλλα χαλκού, κάτι σαν κισσό ή αμπελόφυλλα, που θα τυλίγουν τον πίνακα, κάτι σαν το φυτό να τον αγκαλιάζει. Όμως τελικά δεν της ταίριαξε αυτό, απομονώθηκε με τον πίνακα στο σπίτι της, και εμφανίστηκε σήμερα το πρωί με τον πίνακα και την κορνίζα. Ενθουσιάστηκα! Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είχα σκεφτεί, πέρα από την βασική ιδέα: έχουμε μια αγκαλιά για τον πίνακα! Τα υλικά που χρησιμοποίησε, είναι δύο φύλλα χοντρό χαρτόνι, το ένα πάνω στο άλλο, έτσι ώστε να έχουμε την τρίτη διάσταση, γυψόγαζα, κάσια, ατλακόλ και λίγο φύλλο χρυσού. Είναι μια εντυπωσιακή, αλλά και ελαφριά κατασκευή. Εχω πραγματικά ενθουσιαστεί με το αποτέλεσμα, με την απλότητα των υλικών και με τον τρόπο που πλαισιώνει τον πίνα...

Την Κυριακή παντρεύεται η αδελφή μου! Είμαστε στις τελευταίες ετοιμασίες.... Μία από αυτές είναι και τα λουλούδια στα τραπέζια των καλεσμένων. Μετά από διάφορες σκέψεις κι ιδέες η απόφαση βγήκε: Θα βάλουμε λουλούδια σε γλαστράκια (η αδελφή μου αποφάσισε μαργαρίτες) κι έτσι μπορούμε να τα ετοιμάσουμε αρκετά νωρίτερα. Σήμερα λοιπόν κάτσαμε με τη Σοφία (θεία μου) και φτιάξαμε τα γλαστράκια! Βήματα για την κατασκευή τους: (1) Διαλέγουμε τα λουλούδια. Σημαντικό είναι να είναι χαμηλά (για να βλέπουν οι καλεσμένοι ο ένας τον άλλο) και ικανοποιητικά ανθισμένα. Βάζουμε το γλαστράκι σ΄ ένα νάυλον σακουλάκι, ώστε να μπορούμε αργότερα να το ποτίζουμε, χωρίς να λερώνονται τα υλικά της διακόσμησης. Αυτό μπορεί να γίνει απλά με σελοτέηπ γύρω από το σακουλάκι ή με ταινία διπλής όψεως που τη μια της πλευρά θα την κολλήσουμε στο γλαστράκι (αυτό για να έχει επιτυχία, θα πρέπει να είναι καθαρό το γλαστράκι, για να "πιάσει" η ταινία διπλής όψεως). (2) Κόβουμε δυο κομμάτια ύφασμα σε α...

Έλειψα για λίγες μέρες… φαντάζομαι το καταλάβατε… Πήγα κι εγώ για βουτιές στη Λευκάδα! (όμορφο νησί, με καταπληκτικές παραλίες!) Κι όταν λέω βουτιές, εννοώ ακριβώς αυτό. Μου αρέσει πολύ να χαζεύω το βυθό με τη μάσκα, και επί τη ευκαιρία, μαζεύω όσα κοχύλια τύχη να βρεθούν μπροστά μου (πάντα σκέτα όστρακα, τα ζωντανά δεν τα ενοχλώ ποτέ!) Και πριν σας δείξω τι τα κάνω μετά… να σας πω ότι η καλύτερη φιλία που έπιασα φέτος ήταν με δύο καταπληκτικά χταπόδια! Έξω από τις φωλιές τους, πρωί και απόγευμα που πήγαινα για μπάνιο, έβρισκα πάντα μερικά όστρακα… από ότι κατάλαβα είναι τα «αποφάγια τους» και φυσικά, το δικό μου αντικείμενο συλλογής. Με τα όστρακα αυτά λοιπόν (και με άλλα μικρότερα, που τα μάζεψα από την παραλία) και με μερικές πετρούλες (γιατί δεν ήταν αρκετά τα όσα μάζεψα για τις γλάστρες που είχα αγοράσει) έφτιαξα αυτές τις γλάστρες. Σε κεραμική γλάστρα κόλλησα τα κοχύλια, και στο τέλος πέρασα δυο χέρια βερνίκι για πέτρες. Χρησιμοποίησα κόλλα πλακιδίων, κι έσταξα μερικές σταγόνες π...

Cernit, σύρμα και λίγη φαντασία. Από όλα είχε η Χαρά (η μαμά μου) όταν τα έφτιαξε… Cernit, wire and imagination. Chara (my mother) had all these when she made those…

Ένα από τα μεγάλα μου προβλήματα είναι ότι δυσκολεύομαι να πετάξω κάτι… κι έτσι γίνομαι συλλέκτρια μισο-άχρηστων αντικειμένων. Ένα τέτοιο λοιπόν, ήταν ένα παλιό ξυπνητήρι, ο μηχανισμός δούλευε, αλλά το πλαστικό περιτύλιγμα, είχε γίνει τελείως χάλια…. Μια μέρα, προσπαθώντας να ξεφορτωθώ μερικά πράγματα, ρώτησα την αδελφή μου (Ναταλία) αν θα της ήταν χρήσιμο κάπως αυτό… κι εκείνη μου είπε «Θα σου το φτιάξω» Πέρασαν περίπου 15 μέρες, και ιδού το αποτέλεσμα! Ένα καταπληκτικό ρολόι τοίχου για την κουζίνα μου! Η βάση είναι ξύλινη και την έβαψε μαύρη με πλαστικό χρώμα. Το φύλλο του ρολογιού είναι χοντρό χαρτόνι, και ζωγράφισε με μαρκαδόρο την ώρα. Οι δείκτες και ο μηχανισμός πίσω από το χαρτόνι είναι ότι απέμεινε από το αρχικό ρολόι. Η μαγεία όμως είναι στα αμπελόφυλλα και στον κορμό! Αυτά τα έφτιαξε με ζυμάρι, έπειτα το έψησε, και το έβαψε με απλή νερομπογιά! Στο τέλος λούστραρε ελαφρά (για να μην ποτίζει σκόνη) και… έγραψε για άλλη μια φορά ιστορία! Σε ευχαριστώ Ναταλία! One of my big probl...

Οι χρωματιστές κολοκύθες μου αρέσουν πολύ! Κάθε χρόνο αγοράζω μερικές. Αγαπώ το χρώμα τους, αλλά και το ακανόνιστο σχήμα τους. Φέτος, για πρώτη φορά αποφάσισα να προσπαθήσω να βάψω τις περσινές (όχι ότι δεν αγόρασα πάλι μερικές φρέσκες), αλλά έκανα την πρώτη μου προσπάθεια να αντιγράψω τη φύση στο βαθμό που μπορώ. Χρησιμοποίησα πλαστικό χρώμα, και να σας πω ότι στεγνώνει πραγματικά πολύ γρήγορα! Αρχικά έφτιαξα πορτοκαλί (με κόκκινο και κίτρινο) και αφού στέγνωσε αυτό, έφτιαξα λίγο λαχανί (με πράσινο και κίτρινο), και μετά .... έγινε αυτό που βλέπετε... Βέβαια, στη φαντασία μου, το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλύτερο, αλλά και η πραγματικότητα δεν είναι κακή, κυρίως όταν τις βλέπεις ανάμεσα στις φυλλωσιές ... I really like colorful melons! Every year I buy some of those. I love their color and also their shape. This year, for the first time, I desided to paint the ones I bought last year ( of course I also bought a few new ones), but I also tryied to copy as I can nature. I used plastic colo...

Αφού πέρασαν μερικά χρόνια με αυτές τις γνωστές σε όλους λευκές ντουλάπες στην κρεβατοκάμαρα…. Βαρέθηκα….Λευκό στην ντουλάπα, λευκό στους τοίχους… αλλά και τα λεφτά στην τσέπη μου ήταν μετρημένα, δεν αλλάζεις έτσι εύκολα ντουλάπες… Τελικά το βρήκα! Λίγο αυτοκόλλητο (αυτό το απλό που κολλάμε στα συρτάρια της ντουλάπας) κομμένο σε συγκεκριμένα σχήματα και ιδού το αποτέλεσμα! After a few certain years passed with these familiar to all white wardrobes in my bedroom …. I got bored …. White in the wardrobe, white on the walls… but also money in my pocket were measured, you do not change thus cupboards easily… Finally I got it! Few self-adhesive (this simple that we stick in the drawers of wardrobe) cut in concrete forms and here is the result!