Το γούρι του φούρναρη

Γούρι 2014 για φούρνο με χειροποίητα κεραμικά

Πριν από αρκετό καιρό, και με αφορμή μια συζήτηση που είχα με μια φίλη, έφτιαξα μερικά κεραμικά στοιχεία με θέμα.... το φούρνο.

Ο φούρνος - σαν επιχείρηση - αλλά και σαν τρόπος ζωής είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς με αφορά. Ο παππούς μου υπήρξε αρτοποιός ή αλλιώς φούρναρης - και μεγαλώσαμε ζώντας στους ρυθμούς του αρτοποιείου. Ο πατέρας μου εργάστηκε σαν αρτεργάτης δίπλα στον παππού για πολλά χρόνια και η οικογένεια μας έζησε σε αυτούς τους ρυθμούς για πολλά χρόνια....

Όταν πήρα το καμίνι για τον πηλό, θυμάμαι τον παππού μου να μου λέει "Είδες; Τελικά κι εσύ θα πρέπει να ψήνεις για να ζήσεις!" και μου γέλασε πονηρά

Μικρές λεπτομέρειες που μένουν στη μνήμη....

Θυμάμαι τη γιαγιά μου, που ήθελε πάντα να της δείχνω τα φρέσκα κεραμικά, αμέσως μετά την έξοδό τους από το καμίνι - τα χάιδευε ζεστά - σαν κουλουράκια και τα ξεχώριζε - σε μέτρια, καλούτσικα, καλά και όμορφα - πολύ όμορφα!

Στον παππούλη μου δεν πρόλαβα να δείξω αυτά τα ψωμάκια.... αλλά στη γιαγιά μου πρόλαβα (!) και θυμάμαι πως γέλασε στη θέα τους.... Είχα την αγωνία αν αυτή η φραντζολίτσα μοιάζει πραγματικά με ψωμάκι - αλλά δεν χρειαζόταν να ρωτήσω - το βλέμμα της χάθηκε σε μνήμες του παρελθόντος κι αυτό ήταν μια απολύτως ικανοποιητική απάντηση.

Και το φτυάρι του αρτεργάτη - προκάλεσε επίσης αρκετά χαμόγελα, με το μακρύ κοντάρι του.

Το κτίριο του φούρνου ή αλλιώς το σπιτάκι με την πινακίδα "Φούρνος" δεν έχει τίποτα ξεχωριστό από τα άλλα σπιτάκια που φτιάχνω κατά καιρούς. Μόνο για κάποιον που ξέρει τη δουλειά, ίσως.... Ίσως αυτός να βλέπει πως ο Φούρναρης - εκείνος ο ξενύχτης της καθημερινότητας που ζυμώνει και πλάθει - που φουρνίζει ολονυχτίς - δεν ξεχωρίζει από το σπίτι του, αλλά από τα ροζιασμένα χέρια - την πονεμένη μέση και τη ζεστή ματιά. ....

Και στη βάση του γουριού μου, ένα κεραμικό πέταλο κι ένα γυάλινο ματάκι, για καλοτυχία - σε όποιον αποφασίσει να ακολουθήσει το ιστορικό επάγγελμα του αρτοποιού

Για το γούρι αυτό διάλεξα τον κόκκινο πηλό, και το έστησα σε ράφια (φυσικό χόρτο): τα γήινα χρώματα και τα φυσικά υλικά είναι ποιό ζεστά από κάθε τι άλλο, και νομίζω πως είναι ποιο ταιριαστά  για το γούρι ενός επαγγέλματος που σχετίζεται με την παράδοση του τόπου και τις καθημερινές διατροφικές συνήθειες του λαού μας.