Φωτιστικό με καλαπόδι εμπνευσμένο από το Moulin Rouge

Ξέρατε ότι το Moulin Rouge στη Γαλλία, άνοιξε το 1889, δηλαδή την ίδια χρονιά που παρουσιάστηκε στο κοινό ο Πύργος του Άιφελ;

Τώρα πώς έγινε, και όταν βρέθηκα μπροστά σε αυτό το καλαπόδι, ένιωσα αυτή την απίστευτη ανάγκη να φτιάξω ένα φωτιστικό, εμπνευσμένο από τις χορεύτριες του καν καν ... αυτό δεν μπορώ να σας το εξηγήσω ...

Όλα άρχισαν πριν από μερικούς μήνες, όταν βρέθηκα μπροστά σε δεκάδες ξύλινα καλαπόδια.

Ξύλινα καλαπόδια

Μεταχειρισμένα και εγκαταλελειμμένα από τον τσαγκάρη που τα είχε κάποτε. Βλέπετε, πέρασε η μόδα του σχεδίου τους, και παραπετάχτηκαν σε μια γωνιά για αρκετά χρόνια, μέχρι που έφτασαν στα χέρια ενός παλαιοπώλη, κι έτσι μπορέσαμε να τα προμηθευτούμε στο κατάστημα.

Πραγματικά ενθουσιάστηκα τόσο πολύ με αυτά (όπως και με δεκάδες άλλα αντικείμενα που κρύβουν μια ιστορία πίσω από την ύπαρξη τους).

Τα πήραμε λοιπόν, τα τρίψαμε, τα καθαρίσαμε και τα περάσαμε βερνίκι ώστε να αναδειχτούν τα νερά του ξύλου και να αποκτήσουν και πάλι λίγη από τη χαμένη αίγλη τους.

Τα υπόλοιπα ... θα τα αναλάβει ο κάθε χειροτέχνης που θα τα πάρει στα χέρια του...

Για να φτιάξω το δικό μου φωτιστικό, επέλεξα ένα καλαπόδι γυναικείου παπουτσιού, που του ταιριάζουν τα ψηλά τακούνια.

Πήρα ένα ζευγάρι δαντελωτά καλτσάκια, και τα φόρεσα στο παπουτσάκι μου, και χρησιμοποιώντας ύφασμα σουέτ, δαντέλες και κορδέλες, έφτιαξα το παπουτσάκι μου.

Καλαπόδι γυναικείο παπούτσι με κόκκινο σουέτ

Επειδή μου αρέσουν πολύ τα νερά του ξύλου, θεώρησα σκόπιμο να κρατήσω χαμηλά το καλτσάκι, για να αναδείξω και το ίδιο το καλαπόδι.

Για τακουνάκι (και για το στήριγμα του αμπαζούρ) χρησιμοποίησα λεπτό σωλήνα αλουμινίου, και τον έντυσα με το κόκκινο σουέτ.

Από εκεί πέρασα και το καλώδιο για το φωτιστικό μου.

Καλαπόδι γυναικείο παπούτσι με κόκκινο σουέτ

Το παπουτσάκι "χτίστηκε" με το κόκκινο σουέτ, και στολίστηκε με χρυσή δαντελίτσα και μεταλλικό μοτίφ με σμάλτο.

Στο κάτω μέρος του παπουτσιού, έβαλα κορδέλα - φελλό.

Καλαπόδι γυναικείο παπούτσι με κόκκινο σουέτ

Για το αμπαζούρ, πήρα μια πολύ οικονομική βάση, και την έντυσα αρχικά με μαύρη δαντέλα.

Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας τρέσσες, πον πον, πέρλες και δαντέλες, το αμπαζούρ έγινε αρκετά πλούσιο για να μπορεί να υποστηρίξει το παπούτσι ...

Αμπαζούρ για καλαπόδι πορτατίφ

Μου πέρασε μια σκέψη να κάνω πιο πλούσιο το στολισμό του αμπαζούρ, ώστε να μου θυμίζει τα πληθωρικά φορέματα των κοριτσιών που χόρευαν καν καν ... ίσως και να το στολίσω με φτερά, τούλια και παγιέτες ... αλλά μετά σκέφτηκα τη σκόνη που θα μάζευαν όλα αυτά ... και τις λεπτές ισσορροπίες του ψηλοτάκουνου καλαποδιού μου, οπότε σταμάτησα το πλούμισμα εδώ.

Αμπαζούρ για καλαπόδι πορτατίφ

Τέλος, ασχολήθηκα με τα τεχνικά θέματα: τη συνδεσμολογία. Η πρίζα, ο διακόπτης, το ντουί και η λάμπα ... όλα πήραν τη θέση τους και έδωσαν ζωή στο καλαπόδι μας, κάνοντας το και πάλι ένα χρηστικό αντικείμενο !