Μετά από ένα mail και μια τηλεφωνική συνομιλία που είχα, μου δόθηκε το ερέθισμα (και το κίνητρο) να φτιάξω τα κεραμίδια της ανάρτησης αυτής.
Όπως ίσως θυμάστε, η καταγωγή μου είναι από την Κύπρο, και ειδικότερα από τη Λεμεσό, έτσι λοιπόν, το να φτιάξω κεραμίδια για το νησί ήταν πραγματικά μια πολύ ενδιαφέρουσα και συγκινητική πρόταση για εμένα.
Όπως ίσως θυμάστε, η καταγωγή μου είναι από την Κύπρο, και ειδικότερα από τη Λεμεσό, έτσι λοιπόν, το να φτιάξω κεραμίδια για το νησί ήταν πραγματικά μια πολύ ενδιαφέρουσα και συγκινητική πρόταση για εμένα.
Στο πρώτο κεραμίδι βλέπετε μια απεικόνιση της Αφροδίτης, της θεάς της ομορφιάς και του έρωτα που αναδύθηκε από τη θάλασσα, κοντά στην Κύπρο.
Για την απεικόνιση χρησιμοποίησα τον πίνακα του Μποτιτσέλι και στο κάτω μέρος του κεραμιδιού (με ριζόχαρτο επίσης) έναν χάρτη της Κύπρου
Στο δεύτερο κεραμίδι βλέπετε το γνωστό Αγρινό, που είναι είδος αιγοπροβάτου που ζει αποκλειστικά στο νησί και το συναντά κανείς σε μικρές αγέλες στο δάσος της Πάφου. Πρόκειται για προστατευόμενο είδος το οποίο απεικονίζεται επίσης και στα κέρματα του 1, 2 και 5 λεπτών του ευρώ.
Στο τρίτο (και τελευταίο κεραμίδι της σειράς αυτής) χρησιμοποίησα δυο απεικονίσεις από το καράβι της Κερύνειας, επίσης με ρυζόχαρτο
Στο τρίτο (και τελευταίο κεραμίδι της σειράς αυτής) χρησιμοποίησα δυο απεικονίσεις από το καράβι της Κερύνειας, επίσης με ρυζόχαρτο
Και στα τρια κεραμίδια χρησιμοποίησα ακρυλικά χρώματα και ματ βερνίκι, και τα διακόσμησα με βαμβακερό κορδόνι.
Και τώρα... που σας είπα την ιστορία τους... να σας πω και το θλιβερό τους τέλος... τα κεραμίδια αυτά (δυστυχώς για εμένα) ανήκουν πλέον στο παρελθόν... αφού "έπεσαν" στη μάχη της μεταφοράς. Τυλιγμένα σε χαρτί και σε πλαστικό με φυσαλίδες, δεν κατόρθωσαν να νικήσουν τη μάχη τους με το ταχυδρομείο... κι έπεσαν ηρωικά, ταξιδεύοντας για τον τόπο προορισμού τους... την Κύπρο!
Ειλικρινά, λυπήθηκα πολύ...
Από Δευτέρα λοιπόν, θα αρχίσω τη δημιουργία των αδελφών τους, τα οποία θα θωρακίσω σαφώς καλύτερα, ώστε να κατορθώσουν να φτάσουν στην παραλήπτρια αρτιμελή
Όσο για εμένα, που έφτιαξα, χάιδεψα, μύρισα κι αγάπησα τα πρώτα... ελπίζω να τα ξεπεράσω φτιάχνοντας τα επόμενα...
Γιατί ξέρετε... όταν κανείς φτιάχνει κάτι με τα χέρια του, το αγαπά, όταν όμως το φτιάχνει με τα χέρια και το μυαλό του κι όταν αυτό το κάτι ξυπνά και όμορφες αναμνήσεις... τότε πραγματικά το λατρεύει και... όποια τιμή κι αν μπαίνει σε ένα χειροποίητο προϊόν ποτέ - μα ποτέ οι τιμές δεν έχουν σχέση με την αξία των πραγμάτων (τουλάχιστον όχι οι δικές μου τιμές...) Εκείνο που έχει πραγματικά νόημα για εμένα, είναι ο τελικός αποδέκτης του δημιουργήματος μου, να το χαϊδέψει, να χαμογελάσει, να νιώσει καλά που τώρα αυτό είναι δικό του!
και δυστυχώς... τα κεραμιδάκια αυτά δεν είχαν αυτή την τύχη...
- Κουλίτσα μου, σε μια εβδομάδα θα σου έχω έτοιμα τα "αδελφάκια" τους, και θα φροντίσω (στο βαθμό που μπορώ) να τα λάβεις αρτιμελή! Σε ευχαριστώ ειλικρινά για την υπομονή και την κατανόηση...
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΚΕΡΑΜΥΔΙΑ ΣΟΥ!!!!!!!!!
ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΠΟΛΥΤΙΜΑ!!!!!!!!!!!!!
ΦΙΛΙΑ!!!!!!!!!!!!!
ειναι φανταστικα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκριμα που εσπασαν! αλλα εσυ να εισαι καλα και να φτιαξεις και αλλα!
Μπράβο συμπατριώτησα πολύ ωραία!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τα ειχαμε θαυμασει τοσο πολυ!!! κριμα!ομως εμεις οι δημιουργοι δεν το βαζουμε κατω!!!!!!!!! καλο βραδυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι κρίμα...Καλή επιτυχία στα καινούργια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτενοχωρήθηκα πολύ για τα κεραμίδια σου όμως χάρηκα για την ιδέα σου να αποτυπώσεις εικόνες ιδιαίτερες για την Κύπρο. Δεν έχω πάει δεν έχω συγγενείς εκεί, κανένα δεσμό αίματος όμως από πάντα ένιωθα ένα περίεργο συναίσθημα και ένα δέσιμο με αυτόν τον τόπο που δεν ξέρω και δεν έχω πάει ποτέ. Μίλα μας μέσα από τη δουλειά σου για την Κύπρο και ευχήσου μου να πάω κάποτε στα Λεύκαρα που πεθαίνω να δω τα εργόχειρά τους από κοντά...Πολλά φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστιάννα, είναι πολύ όμορφα!!! Κρίμα που έσπασαν.....Καλά να 'σαι όμως να φτιάξεις άλλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφα είναι! Μπράβο σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή