Τριήρης: Ένα πολεμικό πλοίο στα όνειρά μου...

Είναι μερικούς μήνες τώρα, που ένα όνειρο με μια τριήρη κι έναν Ποσειδώνα με ακολουθεί...
Ένα πολεμικό πλοίο βγαλμένο από το παρελθόν του τόπου μας.
Ένας στόλος που κατόρθωσε το ακατόρθωτο στα στενά της Σαλαμίνας.
Μια πατρίδα που περνάει ακόμη μια φορά μέσα από Συμπληγάδες...
Συμβολισμοί και όνειρα πως θα τα καταφέρουμε ως λαός κι ως έθνος να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που ίσως και μόνοι μας τελικά να δημιουργούμε στους εαυτούς μας...
Αναρωτιέμαι, ελπίζω και προσπαθώ διαρκώς ...
Αλλά αυτό το blog δεν είναι φτιαγμένο για τους προβληματισμούς μου... είναι φτιαγμένο για να εκφράζομαι με εικόνες κυρίως κι όχι με λόγια...

Με περίεργες σκέψεις λοιπόν, έφτιαξα αυτή την τριήρη, που βεβαίως υστερεί κατά πολύ από ένα πραγματικό πολεμικό πλοίο, αλλά... είναι αρκετά κοντά στο όνειρο ;)

Στην αρχή έφτιαξα την καρίνα από πηλό. Της έκανα τρύπες για να υποδεχθεί τα κουπιά, και την άφησα χωρίς έμβολο, και πανιά για να τα προσθέσω αργότερα με μέταλλο...

Με αρζαντό έφτιαξα τα πανιά και αντί για σχοινιά χρησιμοποίησα σύρμα από χαλκό. Το έμβολο και το μάτι είναι φτιαγμένα με φύλλο από ορείχαλκο (δυστυχώς, όσο και να το πάλεψα, δεν κατόρθωσα να φτιάξω ένα καλύτερο έμβολο...)

Το αρχικό σχέδιο έλεγε πως τα κουπιά μου θα ήταν μεταλλικά, αλλά... βρήκα αυτά τα ξύλινα πηρουνάκια, που με ένα απλό "κρακ" (= σπάσιμο) μετασχηματίστηκαν σε κουπιά κι έτσι τεμπέλιασα λίγο και προτίμησα αυτή τη λύση :)

Στη συνέχεια, τύπωσα ένα ριζόχαρτο με μια φιγούρα του Ποσειδώνα (την είχα χρησιμοποιήσει και παλαιότερα εδώ).

Πήρα λοιπόν ένα κομμάτι ξύλο 40*50 εκατοστών, και το αστάρωσα, το πέρασα ένα χέρι ακρυλικό σε εκρού χρώμα και εφάρμοσα το ριζόχαρτο με decoupage πάνω σε αυτό. Στη συνέχεια ανακάτεψα τα ακρυλικά μου και έφτιαξα μια θάλασσα, έναν ουρανό και δυο ψαράκια...

Όπως βλέπετε το ριζόχαρτο μου έκανε αρκετές ζάρες (μάλλον πολύ νερουλή κόλλα) αλλά αυτό δεν με πείραξε ιδιαίτερα γιατί ο Ποσειδώνας μοιάζει πιο πολύ σαν οπτασία/ όνειρο που επηρεάζεται από την καταιγίδα, παρά με πραγματική και ξεκάθαρη οντότητα με σάρκα και οστά... (είμαι και λίγο ψώνιο όμως ε?)

Στο τέλος λοιπόν, κι αφού στέγνωσαν όλα, έκανα με ένα τρυπανάκι τις τρύπες που χρειάζονταν στο ξύλο, για να στηριχθεί πάνω σε αυτό η τριήρης, και στη συνέχεια την έδεσα με σύρμα.
Αφού πήρε το καράβι μου τη θέση του, πρόσθεσα (επίσης με κρυσταλλιζέ κόλλα) όστρακα, λίγα δίχτυα και ελάχιστη άμμο, στο κάτω μέρος της εικόνας μου.
Την επόμενη ημέρα πλέον, πέρασα κι ένα βερνίκι σατινέ...
Και τώρα που το κοιτάω στον τοίχο του σπιτιού μου... αναρωτιέμαι... Μήπως να του φτιάξω και μια κορνίζα με κοχυλάκια??
Θα χαρώ πολύ να ακούσω τη γνώμη/ συμβουλή ή σχόλιό σας!!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ - πολύ που περάσατε!
Καλό τριήμερο!