Γούρια για τις δύσκολες μέρες που έρχονται...

Γούρι με κεντρικό στοιχείο ένα επάργυρο πουγκί κι έξω από αυτό, κρέμονται ελεύθερα, μια δεκάρα που ξεγλίστρησε (όπως συμβαίνει και στην πραγματικότητα άλλωστε) κι ένα πέταλο με την τύχη μας να αιωρείται ελεύθερα... Το κόκκινο: το χρώμα της αγάπης και του πάθους κυριαρχεί στις χάντρες, στο σουέτ και στη φούντα.

Ένα τετράφυλλο τριφύλλι, ένα τραπουλόχαρτο και μια δεκάρα: Το γούρι αυτό το έφτιαξα έχοντας στο μυαλό μου τα παιχνίδια της τύχης που λίγο - πολύ παίζουμε όλοι το βράδυ της πρωτοχρονιάς..

Ακόμη ένα γούρι με κυρίαρχο στοιχείο το κλειδί, ένα πέταλο για καλοτυχία και ένα σπιτάκι. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει το μάτι (προστασία από τη βασκανία) και η φούντα (σύμβολο της αιωνιότητας)...

Το καράβι αυτό σέρνει ένα σωρό σύμβολα στην ουρά του: μάτι για τη βασκανία, φούντα για το άπειρο, πέταλο για την τύχη, τιμόνι και άγκυρα για το καλό και ασφαλές ταξίδι, και μια δεκάρα για τον πλούτο και την αφθονία...

Το στεφάνι από μόνο του αποτελεί σύμβολο του αέναου - αλλά και του κύκλου της ζωής. Το συγκεκριμένο είναι γεμάτο καρπούς που συμβολίζουν την αφθονία. Το μάτι προστατεύει από τη βασκανία, κι η φούντα ενισχύει το συμβολισμό του απείρου - κάτι σαν "Η ευχή του γουριού να κρατήσει για πάντα"... Το σπιτάκι, με την καρδιά στο εσωτερικό του συμβολίζει την αγάπη και την οικογενειακή θαλπωρή.

Σίγουρα με γούρια και με φυλαχτά δεν ξορκίζουμε το κακό, αλλά από την άλλη... από κάπου πρέπει να πιαστούμε ...

Ακούω ειδήσεις, διαβάζω εφημερίδες και πραγματικά σφίγγομαι, δυσκολεύομαι να νιώσω καλά, αναρωτιέμαι: έχουν νόημα όλα αυτά; Γιατί ακριβώς προσπαθώ;;;

και μετά... χώνω τα χέρια μου στις χάντρες ... ή στον πηλό ... ανακατεύω τις κορδέλες μου ... και χαλαρώνω ... και βρίσκω ένα νόημα ... την ελπίδα!

Νομίζω τελικά πως αυτό που υπάρχει και είναι ζωντανό μέσα μας είναι αυτό: Η ελπίδα!